کد مطلب:36718 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131

دعا علی الاصول محصول مؤانست آدمی با خداوند و لذت بردن از همنشینی با او و پیدا كردن خویشتن در این همنشینی است. دعا نوعی تجربه ی مهرورزی صادقانه و عابدانه با خداوند است. اما البته در این مهرورزی و همنشینی و مجالست، پاره ای آثار و ثمرات دیگر هم پدید می آید. ظاهر بینان فقط مفتون آن فواید جنبی می شوند، اما واقع بینان لذت و نعمتی بالاتر از نفس این مجالست و موانست پیدا نمی كنند:

خلاف طریقت بود كاولیا
تمنا كنند از خدا جز خدا

گر از دوست چشمت بر احسان اوست
تو در بند خویشی نه در بند دوست

(بوستان، ابیات 1832 -1833)

[صفحه 254]

صفحه 254.